Παρασκευή 29 Ιουλίου

 

Παρασκευή 29 Ιουλίου, είναι η τελευταία μου ημέρα στο γραφείο και ξεκινώ τις διακοπές μου με Kevin Spacey στην Επίδαυρο.

Μετά από μια μετωπική σύγκρουση που είχα με το εταιρικό αυτοκίνητο, έχω συνάντηση το πρωί στην παραλιακή  για  να παραλάβω προσωρινά  ένα αυτοκίνητο που θα με εξυπηρετήσει για τον Αύγουστο.

Καθώς έχω παραλάβει μόλις το τεράστιο Jeep που θα φιλοξενεί την οικογένεια μου για τις επόμενες ημέρες, μια κλήση στο κινητό, μου αλλάζει την πορεία.

Τα παιδιά μου έχουν φτιάξει τις  βαλίτσες από το χθεσινό βράδυ και ανυπομονούν από νωρίς  να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Εγώ ζυγίζοντας μέχρι και την τελευταία εργάσιμη ώρα τα θέλω με τα πρέπει, με ζυγαριά που κλέβει, αποφασίζω να πάω σε μια συνάντηση που μου ζητείται εκτάκτως.

Το θέμα της συνάντησης δυσάρεστο και αφορά για μια ακόμη φορά το downsizing με πρωταγωνιστή εμένα. Το μυαλό μου στα κόκκινα καθώς οι πράξεις δεν βγαίνουν, το βλέμμα μου ασύγχρονο με τα ακούσματα, για να μην δείξω τι σκέφτομαι. Υπάρχει χρόνος να το σκεφτώ και να απαντήσω, δεν με πιέζει κανείς. Επιλέγω αυθόρμητα  το μονοπάτι που χρόνια δεν με έχει προδώσει και ζητώ να τοποθετηθώ με την επιστροφή μου. Δεν αγόρασα χρόνο, είχα σχεδόν ακούσει τον θόρυβο του σπασμένου σχοινιού που με έδενε με το παρελθόν μου. Όμως για τα έντεκα χρόνια που  έζησα με την εταιρεία ο ένας μήνας σκέψης κρίνεται απαραίτητος.

Επιστρέφω μετά από ώρες προς το σπίτι καθώς ένας φίλος που μιλάμε σπάνια αλλά πάντοτε με ουσία, με καλεί στο τηλέφωνο. Δεν θυμάμαι τι με ήθελε αλλά ήταν κάπου κοντά στην διαδρομή μου και έτσι βρεθήκαμε να πίνουμε καφέ και να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας. Με συμβούλευε καθώς  του είχε συμβεί  πρόσφατα μια απότομη αλλαγή στην επαγγελματική του πορεία, με αποτέλεσμα να αλλάξει τα πάντα και στην προσαρμογή να πάρει άριστα.

Θυμάμαι την  απλότητα που μου εξηγούσε πως πρέπει να αλλάξω σχεδόν το σύνολο των πραγμάτων που είχα μάθει, μου μιλούσε για ιδρυματισμό και για την δύναμη της συνήθειας. Μέσα σε όλα μου υποσχέθηκε πως θα μου χαρίσει ένα βιβλίο που βοηθά σε τέτοιου είδους διλλήματα και αποφάσεις. Σε ανύποπτο χρόνο, καιρό μετά πέρασε από το νέο μου γραφείο  και το έφερε.

Ήταν αδύνατον να τον ακούσω με προσοχή γιατί η δύναμη της φωνής που άκουγα εσωτερικά ήταν πιο δυνατή, άλλωστε η συγκυρία με την σύζυγο μου που είχε χάσει πρόσφατα την θέση της μετά από δεκαπέντε χρόνια χωρίς αποζημίωση, ήταν μια καλή δικαιολογία για να μην το δέχομαι ως κάτι φυσιολογικό.

Έπρεπε να φύγω γρήγορα από εκεί, να το μοιραστώ με την γυναίκα μου και να απομακρυνθώ από την Αθήνα που μου τα θύμιζε όλα αυτά με κατεύθυνση την Επίδαυρο που θα σήμαινε την έναρξη των διακοπών μας.

Θυμάμαι που έφτασα σπίτι και αφού δικαιολογήθηκα για την καθυστέρηση με κάτι φθηνό σαν δικαιολογία ενώ της έκανα νόημα πως θα μιλήσουμε στο αυτοκίνητο για τον πραγματικό λόγο που άργησα.

Αφού περιεργαστήκαμε το «νέο» μας αυτοκίνητο δυνάμωσα όσο έπρεπε την μουσική και ξεκινήσαμε χαμηλόφωνα να συζητάμε οι δυο μας, προσπαθώντας να μην μας ακούσουν τα παιδιά, κάτι που είμαστε καλοί στο να επικοινωνούμε με λέξεις κλειδιά και να μιλάμε χαμογελαστοί για δυσάρεστα.

Τα χιλιόμετρα μου φάνηκαν ελάχιστα, είχαμε φτάσει στο σωστό μέρος για περισυλλογή. Βρεθήκαμε μετά από μια στάση στο Ναύπλιο να αφήνουμε τα  παιδιά στην Γιαγιά και μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι να ξεκινάμε ενώ σουρουπώνει στην Επίδαυρο σε μια παράσταση που δεν θα έβλεπα ποτέ.

Το έργο τελείωσε μετά από τρείς ώρες και εγώ πλέον είχα αποφασίσει. Είχαν σηκωθεί όλοι όρθιοι και χειροκροτούσαν. Και εγώ όρθιος να χειροκροτώ την απόφαση μου με ένα χαμόγελο παρόμοιο με των υπολοίπων. Τελικά δεν χρειάζομαι έναν μήνα για να αποφασίσω, χρειάζομαι παραπάνω χρόνο για να συνειδητοποιήσω εκείνο που αποφάσισα. Τέσσερις μήνες μετά είχα φύγει.

Δυο χρόνια μετά δεν κάνω απολογισμό για εκείνη την απόφαση, θυμάμαι όμως με την σωστή σειρά τα πράγματα που άλλαξα και τα πράγματα που άλλαξαν  από μόνα τους.

Και τα δύο έχουν την αξία τους, σταχυολογώ τα κυριότερα παρακάτω:

Άλλαξε πρώτος από εκείνους που είναι κοντά σου και αγαπάς, θα τους βοηθήσει η στάση σου όταν έρθει η σειρά τους.

Ο εχθρός του απρόβλεπτου είσαι εσύ που το περίμενες.

Μην πιστεύεις ποτέ πως τα χειρότερα είναι πίσω σου στις αλλαγές που σχεδιάζεις για να ανταπεξέλθεις. Το έργο μπορεί να είναι μεγαλύτερο σε διάρκεια και σε βάθος. Αν εξελιχθούν προς το καλύτερο, μεγαλύτερη η νίκη.

Ο φίλος της αλλαγής είναι η ταχύτητα που κινούμαστε, μείνε σταθερός μια στιγμή και θα σε πετύχει το παρελθόν σου.

Παραδέξου τα λάθη σου, μην δεχτείς να τα επαναλάβεις.

Μίλα για εκείνο που έρχεται χωρίς να μετανιώνεις για εκείνο που αφήνεις, τότε ήταν χρήσιμο ή ταιριαστό τώρα δεν σου κάνει και πρέπει να το εγκαταλείψεις.

Γύρω σου δεν είναι απαραίτητο να αλλάζουν όλα και όλοι όπως εσύ, ναι κάποια πράγματα και κάποιοι άνθρωποι θα μείνουν ίδιοι. Εσύ αλλάζεις με δικά σου κριτήρια μέσα στον κύκλο που επέλεξες να ζεις, αν θέλεις να φύγεις  από τον κύκλο που δημιούργησες είναι άλλη απόφαση.

Τα θέλω με τα πρέπει δεν συγκρίνονται απλά διαχώρισε τα και διάλεξε.

Ποιος πήρε το τυρί μου τελικά δεν έχει καμία αξία μπροστά στο γεγονός ότι βγήκα για αναζήτηση νέου σε άγνωστο μέρος  και αυτό το  κάνει περισσότερο νόστιμο από όλα τα τυριά του κόσμου που είχα δοκιμάσει ως τότε.